Marvel: X-Men. Saga Mrocznej Phoenix

Nie wiem, jak to jest z ostatnim filmem z serii o X-Menach, ponieważ go nie widziałam – nie mam pojęcia więc, jak została przedstawiona tam postać Phoenix. Jej historia – przedstawiona w „Sadze Mrocznej Phoenix” – zainspirowała jednak twórców filmowych już wcześniej! W produkcji zatytułowanej „X-Men: The Last Stand” („Ostatni bastion”) z 2006 roku wykorzystano wątek Jean Grey, aczkolwiek został ON tak pozmieniany i powycinany na potrzeby filmowego uniwersum, że nie mogłam w to uwierzyć (obejrzałam ten film ponownie dosłownie dzień lub dwa po odłożeniu książki). Zestawiając ze sobą wspomniany film i powieść uniwersum Marvela – zdecydowanie wygrywa książka.

W przypadku „Wojny domowej” minusem wydawało się być to, że w pewnym momencie ilość postaci (w większości nieznanych tak dobrze jak Iron Man czy Kapitan Ameryka) przytłaczała Czytelników i można się było lekko pogubić. Tym razem jednak nie musicie się aż tak przejmować tą kwestią – opowieść o Mrocznej Phoenix kręci się głównie wokół zespołu X-Menów i paru innych osób, których z pewnością nie pomylicie.

Książkowa wersja historii tak mrocznej i nieprzewidywalnej bohaterki całkiem mnie zaintrygowała – przede wszystkim to, jak ukazana została psychika bohaterów, którzy walczą tym razem sami ze sobą, też na podłożu własnej psychiki. Jean to ich przyjaciółka, jest nawet kimś w rodzaju rodziny dla nich. Jak w takim wypadku mają postąpić wobec niej – traktować ją jak wroga czy chronić, narażając równocześnie własne bezpieczeństwo? Nie ma tu jednoznacznej odpowiedzi, ponieważ każdy tłumaczyłby się innymi rzeczami i miałby do tego prawo. To jest walka w sercu, duszy, ale i wręcz – rozrywająca i wyniszczająca od środka.

Już na sam początek książka rzuca czytelnika w wir szybkich i nieprzewidzianych wydarzeń. X-Meni odnieśli swoje kolejne zwycięstwo, ratując w ten sposób naszą planetę. Tym razem jednak cena, jaką im przyjdzie zapłacić, będzie naprawdę duża. Wahadłowiec, którym starają się powrócić na Ziemię, ma poważne problemy techniczne. W celu ratowania przyjaciół na najwyższe poświęcenie decyduje się Jean Grey. Wystawia się na jednak na niszczycielską moc słońca. Śmierć byłaby dla niej najlepszym z możliwych rozwiązań, pod wpływem promieniowania jej DNA całkowicie się zmienia, a ona sama przeistacza się w istotę zwaną Phoenix. Potężną jednostkę, której moc jest w stanie zniszczyć wszystko na swojej drodze (nawet całe planety).

Jak na powieść z X-Menami w roli głównej nie zabraknie tutaj widowiskowych momentów i licznych walk. Pod tym względem na pewno nikt nie powinien czuć się zawiedziony i na pewno nie będzie nudno. „Akcja” to jednak tylko dodatek do poważniej treści. Książka w kolejnych swoich rozdziałach pokazuje wewnętrzną i zewnętrzną przemianę, jaka zachodzi w Jean. Wszystko to ma bezpośredni wpływ nie tylko na jej bliskich przyjaciół, ale również na zwykłych ludzi. Nie mogło zabraknąć w takiej historii, wyraźnego antagonisty. W jego role wciela się tutaj enigmatyczny Hellfire Club, który zamierza wykorzystać Jean, a raczej Mroczną Phoenix do swoich celów. Motyw ten z początku wydaje się interesujący, mający pewien potencjał. Niestety dość szybko czytelnik zdaje sobie sprawę, że organizacja pełni tutaj rolę typowego „złego”, który jest „akcyjnym” uzupełnieniem pozostałej treści.

Najważniejszym aspektem dzieła, jest jak wspominałem ewolucja Jean, która coraz bardziej zatraca cechy człowieka, stając się jednostką pożądająca jedynie siać śmierć i zniszczenie. Mutanci na czele z osobami, które czują do Jean coś więcej niż tylko przyjaźń, są postawienie przed naprawdę trudnym wyzwaniem. Sami muszą zdecydować czy będą chcieli ją ratować, ryzykując przy tym własne życie i zagładę całej planety, czy też dla dobra ogółu postanowią ją zniszczyć. Jean Grey jest świadoma tego, co się z nią dzieje i doskonale wie, że nie zdoła utrzymać swoje mrocznego „ja” w zakamarkach swojej świadomości. Prędzej czy później jej przerażająca siła eksploduje, a ona przestanie istnieć jako człowiek.