Z otchłani. Z miłości. Tom 2

Bardzo polubiłam Szymona. Książka o normalnym, ale skomplikowanym życiu. Adam, poprzedni chłopak Kasi wyznaje jej, że ja zdradził. Przyjaciółka głównej bohaterki umawia ja na randkę przez Tindera, co z tego wyniknie? Przeczytaj, a się dowiesz!

Są takie książki, które po przeczytaniu zachwalam pod niebiosa, a gdy ekscytacja nieco słabnie okazuje się, że opowieść nie była tak genialna, by oceniać ją bardzo wysoko. ,,Z otchłani'' na początku bardzo mi się podobała. Byłam w stanie dać jej wiele gwiazdek, jednak, gdy emocje opadły zastanowiłam się nad tym, czy lektura rzeczywiście miała to coś, co wyróżniało ją na tle innych powieści, by ocenić ją tak, a nie inaczej.

Czytało się ją dobrze i bardzo szybko. Kolejne rozdziały połykałam w okamgnieniu. ,,Z otchłani'' była o wiele lepszą lekturą od swojej poprzedniczki. Gołym okiem dało się zauważyć, że styl autorki nabrał charakteru, dojrzałości, a do tego stworzone przez nią postacie były żywe, prawdziwe, nieprzerysowane. Łatwo mogłam się z nimi utożsamić i z ogromną ciekawością obserwowałam ich losy. Wątek pomiędzy postaciami, moim zdaniem, za szybko się rozwinął, nie było czasu na stopniowe rozkwitanie wspólnej relacji, ale to nie spowodowało, że książka podobała mi się mniej.

Historia nieco oklepana, nie zaskakiwała, a jednak sprawiła, że do teraz ciepło o niej myślę. Wiele emocji przewinęło się w fabule, od tych pozytywnych, aż po negatywne. Była miłość, ekscytacja, radość, jak również złość, ból i rozczarowanie. Te uczucia wylewały się z każdej strony, dzięki czemu czytelnik mógł bardziej zrozumieć postacie, utożsamić się z nimi i razem z nimi przeżywać tę słodko-gorzką historię. Tutaj nie jest cukierkowo, opowieść nie jest przesadnie przesłodzona, ale prawdziwa. Czytając ma się wrażenie jakby ta fabuła miała gdzieś tam swe miejsce w życiu, a autorka postanowiła je nam przedstawić.

Książka idealna na jeden wieczór, pod kocem z kubkiem gorącej herbaty. Umili czas, na chwilę oderwie od prac domowych i zapewni wiele emocji. Historia podobała mi się i może jeszcze kiedyś do niej powrócę, jednak na tle innych powieści, które miałam okazję przeczytać po niej i przed nią nie trafiła na topkę moich ulubionych pozycji. To dobre czytadło na raz. Polecam.

Pamiętacie przyjaciółkę Sary, Kasię? Dziewczyna miała swój idealny związek z Adamem. Jednak do momentu gdy chłopak wyznał, że ją zdradził. Dziewczyna jest załamana i nie jak ułożyć sobie życie bez niego. Mirka postanawia założyć jej konto na Tinderze i umówić na randkę. Jak się okazuje Szymon zaskoczy Kaśkę i to porządnie. Tylko czy taka znajomość ma szansę się udać? Czy Adam będzie próbował odzyskać ukochaną?

Po książce "Z popiołów" byłam zakochana w twórczości Pani Martyny. Po kolejnej części spodziewałam się równie wiele. A niestety, przejechałam się trochę po niej...

Historia Kasi wzbudziła we mnie mniej emocji niż historia Sary. Może też to być spowodowanym, że z Sarą miałam podobny tok myślenia, a Kasi podejście ogólnie mi nie podeszło. Ona czeka na swojego księcia z bajki i czeka i czeka i chyba zapomniałam wspomnieć, że jeszcze czeka. Jednak jak pojawia się Szymon, to ona jest mu przeciwna. Po prostu ciężko było mi ogarnąć jej sposób postępowania.

"Zaufanie w związku jest jak spadochron. Żaden człowiek o zdrowych zmysłach nie wyskoczy z samolotu bez asekuracji. Dlaczego więc niektórzy ludzie są na tyle głupi, że decydują się na związek, w którym szwankuje tak ważny element? W dodatku naiwnie wierzą, że uda im się bezpiecznie wylądować... Idioci."

Co do bohaterów to oczywiście na pierwszy plan wysuwa się oczywiście Kasia i Szymon. Kasia tak jak wspominałam, czeka na swojego księcia, jest załamana zdradą Adama i ma problem z ponownym zaufaniem facetowi. Stara się poradzić w nowej sytuacji i zobaczyć jak wygląda inna część miłości. Zaś Szymon to bardzo przystojny, umięśniony i inteligentny dziennikarz. Los nie potraktował go łagodnie, a ON mimo wszystko stara się codziennie uśmiechać i czerpać z życia. Kilkakrotnie przewija nam się też Sara i Michał, którzy jak wspominałam przy recenzji poprzedniej części, są świetni. A teraz Sara dzięki zajęciom zaczęła pokazywać pazurki!

Rzecz, do której nie mogę się doczepić, to styl autorki. Ponownie Martyna Senator czaruje słowem. Jej książki czyta się niesamowicie szybko i z zapartym tchem. Bohaterowie są dobrze wykreowani i wszystko jest w idealny sposób wyważone. To coś co sprawia, że jej powieści są wyjątkowe.

"Znasz takie powiedzenie: "Nawet najdalsza podróż zaczyna się od pierwszego kroku"? (...) Podobnie jest z przyjaźnią. Wszystko zaczyna się od pierwszego uśmiechu, pierwszej dłuższej rozmowy, pierwszego powierzonego sekretu, czy podania komuś pomocnej dłoni... Przyjaźń to taka wędrówka na wielu płaszczyznach. Jeśli teraz się do Ciebie uśmiechnę, a ty ten uśmiech odwzajemnisz, to razem wykonamy pierwszy krok."

Podsumowując Z Otchłani to dobra kontynuacja. Nie przebiła poprzedniczki, ale nie była najgorsza. To książka, która potrafi podnieść na duchu, wywołać uśmiech na twarzy i sprawić, że dzień nie będzie stracony. Z wielką ochotą zapoznałam się z kolejnymi książkami tej autorki!

Książki Martyny Senator zdecydowanie są najlepszym lekarstwem na przezwyciężenie niechęci do czytania. Już po raz drugi twórczość autorki pomogła mi odnaleźć pokłady energii do zagłębienia się w kolejną lekturę. Tym krótkim wstępem chciałabym was zaprosić na recenzję "Z otchłani".

Powieść zaczyna się nieco smutno, gdyż dowiadujemy się, że Adam, chłopak Kaśki, którą mogliśmy poznać w pierwszej części serii jako przyjaciółkę Sary, zdradził swoją wieloletnią partnerkę. Jednym błędem zakończył związek, który znaczył dla niego naprawdę wiele i przekreślił ich wspólną przyszłość. Dziewczyna załamuje się. Jej serce zostaje roztrzaskane na małe kawałeczki. Niespodziewanie Kaśka poznaje Szymona, z którym umawia ją koleżanka z pracy. Niby nic niezwykłego, ale główna bohaterka nie ma o tym najmniejszego pojęcia, bowiem Mirka podszywa się pod nią na Tinderze. Czy to kolejna historia miłosna, czy może tę dwójkę połączy tylko przyjaźń? Czy Kaśka wyrwie się z otchłani?

"Kiedyś ludzie nosili sekrety w głębi swoich serc, a dziś ukrywają je w swoich smartfonach."

Z czystym sumieniem przyznam, że kontynuacja "Z popiołów" podoba mi się bardziej. Uważam, że ta opowieść jest dojrzalsza od swojej poprzedniczki i niewątpliwie odważniejsza. Dostajemy kilka opisów o tematyce erotycznej, co było odrobinę zaskakujące. Aczkolwiek nie ten wątek jest tutaj najważniejszy. Z pozoru niewinna, przyjemna pozycja, lecz porusza interesujące tematy. Niestety, nie mogę zdradzić nic więcej, bo zepsułoby to całą zabawę.

Muszę przyznać jeszcze jednego dodatkowego plusa za bohaterów. Kaśka i Szymon mocniej przypadli mi do gustu niż Sara i Michał. Oczywiście, tamta dwójka nie była zła. Po prostu w tym przypadku nawiązała się między nami taka nić porozumienia, oboje byli przesympatyczni. W pierwszym tomie Kaśka była mi całkowicie obojętna, zresztą jak wszystkie inne poboczne postacie. Tutaj poznałam ją lepiej i kompletnie tego nie żałuję. W pełni rozumiałam jej zachowanie. Gdybym była na jej miejscu pewnie zrobiłabym tak samo. Poza tym jej ulubionym zespołem jest Imagine Dragons, więc łączy nas również miłość do tej samej muzyki. Tutaj kolejny plus leci w stronę Martyny Senator. Ach, no i nie zapominajmy o filmach, które są wspominane. Pisałam już o tym w recenzji "Z popiołów". Jeśli zaś chodzi o Szymona, to uwielbiam gościa! Z chęcią poznałabym go w życiu realnym. Już nie chodzi o to, że jest niesamowicie przystojny. Chociaż to też. Dowcipny, inteligentny, pisze zabawne artykuły, troskliwy i ma w sobie to coś, co nas dziewczyny do niego przyciąga. Znajomość Kaśki i Szymona przechodziła już przeróżne etapy i jestem z tego zadowolona. Myślę, że ta relacja potoczyła się w takim kierunku, jakim powinna. Przechodząc do bohaterów epizodycznych, to tutaj też wyszła znacznie lepiej niż w pierwszej części. Może przez to, że znałam już większość z nich? Cieszyłam się, że dowiedziałam się co nowego u Sary oraz Michała i po części mogłam przeżywać z nimi radosne, ale i te smutne chwile. Autorka dopracowała więcej szczegółów, przez co moje zadowolenie wzrosło. Jeśli tak dalej pójdzie, to trzeci tom będzie mistrzostwem. Dawno u nas nie było tak ciekawych, polskich młodzieżówek.

"Znasz takie powiedzenie: "Nawet najdalsza podróż zaczyna się od pierwszego kroku"? (...) Podobnie jest z przyjaźnią. Wszystko zaczyna się od pierwszego uśmiechu, pierwszej dłuższej rozmowy, pierwszego powierzonego sekretu, czy podania komuś pomocnej dłoni... Przyjaźń to taka wędrówka na wielu płaszczyznach. Jeśli teraz się do Ciebie uśmiechnę, a ty ten uśmiech odwzajemnisz, to razem wykonamy pierwszy krok."

Tym razem to męski główny bohater posiada tajemnicę. W przypadku Sary domyśliłam się praktycznie od razu. Tutaj musiałam się nagłowić i prawie do końca nie byłam pewna czy dobrze rozumuję. Miałam chyba trzy opcje i jedna z nich okazała się tą słuszną. Ze względu na to nie potrafiłam oderwać się od książki. Chciałam dowiedzieć się co takiego skrywa Szymon. Przyznam, że to rozwiązanie spodobało mi się najbardziej, bo przez myśl przechodziły mi naprawdę makabryczne pomysły. Najwidoczniej tylko ja posiadam tak chorą wyobraźnię. Całe szczęście! Jeśli czytaliście tę książkę, dajcie znać w komentarzach czy może wy wpadliście na to wcześniej. Jestem ciekawa.

Myślę, że takim dosyć zabawnym aspektem były tematy w e-mailach, które główni bohaterowie wymieniali między sobą. Tutaj od raz przed oczami pojawiali się Ana i Christian z "50 twarzy Greya", którzy zmieniali tematy za każdym razem. I w tej książce spotkaliśmy się z takim przypadkiem. Kasiu, Szymonie, naprawdę nie musicie go ruszać. On automatycznie dodaje "Re:", gdy odpowiadacie na kolejną wiadomość. Przyznaję, że niekiedy nagłówki były śmieszne, ale raczej te czynności irytowały mnie. Na dobrą sprawę to jedyny minus, który potrafiłabym wskazać. Oczywiście, ta pozycja nie jest arcydziełem, ale nie umiem przyczepić się do niczego innego. Nie oznacza to, że daję 10/10 punktów. Nic z tych rzeczy. Jest to bardzo dobra, przyjemna, odprężająca historia na jeden wieczór, lecz fajerwerki na pewno nie wybuchają w tle.

Podsumowując, z chęcią wrócę do tej książki. Naprawdę mi się podobała. Polecam ją, bo warto zapoznać się z treścią. Nie daję gwarancji, że stanie się to wasza ulubiona powieść, bo sama tak nie uważam. Nie żałuję, że sięgnęłam po tę lekturę. będę wspominać ją z uśmiechem. Na koniec chciałabym tylko dodać, że wstęp recenzji jest po części wyjaśnieniem dlaczego nie było mnie tutaj tak długo. Mam nadzieję, że zrozumiecie. A tymczasem do następnego.

[Adres usunięty]

Kaśka nigdy nie spodziewała się, że jej pięcioletni związek zakończy się w taki sposób: usłyszeniem wyznania, że jej ukochany zdradził ją z inną kobietą. Chociaż Adam błaga o kolejną szansę, czy można być szczęśliwym z człowiekiem, któremu nie potrafi się już zaufać? Kiedy na drodze Kaśki, wskutek intrygi jej koleżanki, staje przystojny dziennikarz Szymon, żadne z nich nie ma zamiaru angażować się w nowy związek. Postanawiają zostać przyjaciółmi, jednak szybko odkrywają, że nie są w stanie ignorować siły, która ich przyciąga. Czy oboje są w stanie zostawić przeszłość za sobą i odrzucić zasady, panujące do tej pory w ich życiu? I czy Szymon jest gotowy odkryć przed Kaśką wszystkie karty?

“Z otchłani” to drugi tom trylogii new adult Z popiołów, pióra Martyny Senator. Autorka porusza w niej trudne i bardzo aktualne problemy, dotykające dzisiejszego pokolenia dwudziestolatków. W pierwszej części towarzyszyliśmy Sarze, gdy uczyła się na nowo otwierać na świat po ciężkich doświadczeniach, które przeszła, natomiast drugi tom poświęcony jest jej współlokatorce Kaśce i jej próbom pogodzenia się ze zdradą, a także rozterkom, związanym z nowym mężczyzną w jej życiu.

Autorka po raz kolejny udowodniła, że ma niezaprzeczalny talent do tworzenia poruszających historii, ubranych w lekką, bardzo przyjemną w odbiorze formę. Przez książkę dosłownie się płynie - nawet nie zauważycie, kiedy z pierwszej strony dotrzecie na ostatnią. Rozdziały są dosyć krótkie, w dodatku podzielone jeszcze na mniejsze części i przetykane grafikami, przedstawiającymi e-maile i smsy, wymieniane między dwójką głównych bohaterów. Jako miłośniczka powieści epistolarnych, bardzo lubię takie wstawki we współczesnej literaturze.

Podobnie jak “Z popiołów”, “Z otchłani” napisane jest z perspektywy dwojga bohaterów - w tym wypadku Kaśki i Szymona. Poznają się oni w dość nietypowych, choć może właśnie typowych dla dzisiejszych czasów okolicznościach, przez aplikację Tinder. Sama nigdy z niej nie korzystałam, ale może ten wątek zainteresuje tych czytelników, którzy mieli z nią styczność. Kaśkę mogliśmy trochę już poznać w pierwszym tomie serii, jako dobrą przyjaciółkę, świetną kucharkę, osobę rozsądną i twardo stąpającą po ziemi. “Z otchłani” pokazuje pełniejszy jej obraz, z jej słabościami, niedoskonałościami, marzeniami i szeroką gamą uczuć, kłębiących się w jej sercu wskutek nowych życiowych okoliczności. Nie mogę powiedzieć, żebym polubiła Kaśkę tak bardzo, jak Sarę - introwertyczną, artystyczną duszę. Czasem nie zgadzałam się z jej decyzjami, reakcjami czy sposobem myślenia, choć w pewnych sytuacjach zaimponowała mi swoim rozsądkiem i trzeźwym spojrzeniem. Co do Szymona, to - jak to często bywa w książkach new adult - wydaje się być trochę zbyt idealny: nieziemsko przystojny, inteligentny, opiekuńczy, chociaż autorka ukazała też kilka dość poważnych jego wad, które nie wpływają jednak negatywnie na jego ogólny obraz. Oczywiście ich historia nie jest prosta, na drodze do szczęścia stoją im liczne przeszkody, ale miłość, zaufanie oraz umiejętność pójścia na kompromis i dostosowania się do nieoczekiwanej sytuacji są w stanie burzyć mury i otwierać na oścież zatrzaśnięte drzwi.

Chemia pomiędzy parą głównych bohaterów jest niezaprzeczalna i podczas gdy “Z popiołów” nie zawierało żadnych graficznych scen 18+, to drugi tom jest już typowy dla swojego gatunku - więcej w nim namiętności i fizyczności. Na szczęście autorka nie poszła w stronę swoich amerykańskich koleżanek po piórze i oszczędziła czytelnikom bogatych w anatomiczne szczegóły scen łóżkowych. Dla niektórych to zapewne wada - dla mnie zaleta.

Jeśli chodzi o minusy, to w fabule zbytnio się ich nie doszukałam, książka podobała mi się, choć z pewnością nie tak bardzo, jak pierwszy tom - subtelniejszy i bardziej urzekający pięknem języka niż drugi. Mimo to Martyna Senator po raz kolejny dowiodła, że w polskiej literaturze jest miejsce na nurt new adult, a książki rodzimych autorów wcale nie muszą być gorsze, niż zagranicznych. Mam natomiast pewne zastrzeżenia co do samego wydania: niestety miałam wrażenie, że wydawnictwu zależało na jak najszybszym wypuszczeniu książki w świat i nie poświęcili wystarczająco dużo czasu na korektę tekstu. Źle podzielone dialogi i rażące literówki w pewnym stopniu utrudniały mi lekturę, a “aplikacja pobierająca dane z pejsa” zdetronizowała w moim prywatnym rankingu “lżący ból” z innej książki tego wydawcy.

Jeśli nie mieliście jeszcze styczności z twórczością autorki, to najwyższa pora nadrobić zaległości, bo z pewnością warto. Uważam, że Martyna Senator jest jedną z najzdolniejszych polskich pisarek młodego pokolenia i z niecierpliwością oczekuję na kolejne jej książki.

Oczarowana historią Sary i Michała wiedziałam, że kiedy tylko wyjdzie kolejna książka autorstwa Martyny Senator będą musiała natychmiast ją przeczytać i na pewno się nie rozczaruje. Tak też się stało. Autorka w swojej najnowszej powieści stworzyła naprawdę niesamowitą, wzruszającą i niezwykle realistyczną historię, która na długo pozostanie w mojej pamięci.

„Daj sobie czas. I jak to mówią: nie decyduj w złości i nie obiecuj w szczęściu.”

W drugim tomie cyklu „Z popiołów” poznajemy losy najlepszej przyjaciółki i współlokatorki Sary – Kaśki. Dziewczyna przeżywa akurat bardzo trudny okres w swoim życiu, ponieważ niedawno dowiedziała się o zdradzie ukochanego. Zdezorientowana nową sytuacją, nie potrafi się odnaleźć w rzeczywistości i pogrąża się coraz bardziej w rozpaczy. Zaniepokojona zachowaniem przyjaciółki z pracy Mirka postanawia pomóc jej wrócić do normalności. Przeświadczona o słuszności swojego pomysłu umawia przyjaciółkę na randkę w ciemno, o której dziewczyna nie ma zielonego pojęcia.

„Z otchłani” to jedna z tych książkę, które mimo swojej prostoty i braku oryginalności zachwycają czytelnika. Nie wiem jak udało się to Martynie Senator, ale naprawdę trudno nie polubić tej historii. Zwłaszcza, że kiedy już raz się sięgnie się po tą książkę to nie można jej odłożyć na półkę, dopóki nie przeczyta się ostatniego zdania. Coś niesamowitego! Autorka operując prostym językiem stworzyła niesamowicie wciągającą historię, w której nie brakuje niespodzianek oraz zaskakujących zwrotów akcji.

Jak już wspominałam w recenzji poprzedniego tomu jedyną słabą stroną twórczości Martyny Senator byli bohaterowie. Na tle innych, świetnych postaci Michał wydał mi się osobą zbyt wyidealizowaną, co trochę psuło odczucia względem tej książki. Jednak w przypadku „Z otchłani” widać, że autorka bardziej przemyślała bohaterów, przez co Kaśka i Szymon to postacie z krwi i kości, z którymi każdy z nas spokojnie mógłby się utożsamić.

„Kiedyś ludzie nosili sekrety w głębi swoich serc, a dziś ukrywają je w swoich smartfonach.”

Twórczości Martyny Senator naprawdę trudno nie polubić. Jej książki zawsze mają w sobie to „coś” co skrada serce czytelnika od pierwszej strony, dlatego osobiście z niecierpliwością czekam na kolejne książki tej autorki, a tymczasem Wam gorąco polecam „Z otchłani”. Jej lektura na pewno rozgrzeje Was w te mroźne wieczory.

Aleksandra

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Z otchłani” autorstwa Martyna Senator.

Szukaj mnie na:

[Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Często dochodzą do mnie głosy, że przeczytanie ponad 300 stron w jeden dzień jest jak najbardziej możliwe. Chciałam, aby i mnie się to kiedyś udało. Nie musiałam długo czekać. Kiedy wzięłam do ręki najnowszą powieść Martyny Senator, nie wypuściłam aż nie skończyłam. Przeczytałam pierwsze i ostatnie słowo w jeden dzień. Druga część porywającej serii, wciąga od pierwszych zdań. Nie sposób się jej oprzeć. Na prawdę! Autorka kolejny raz tworzy piękną, choć niezbyt wymyślną, historię. Czasami zdarza się narzekać, że tytuły są bardzo do siebie podobne, pod wieloma względami. Fabuły, stylu.... w przypadku Martyny Senator zapewne nikt tak nie powie, gdyż ona po prostu czaruje czytelnika. Swoim pięknym językiem, sposobem, w jaki buduje napięcie.

Kaśka była szczęśliwą, spełnioną młodą kobietą. Tworzyła idealny związek z Adamem, na którym niestety zaczęły pojawiać się rysy. Kiedy na jaw wychodzi fakt, że mężczyzna dopuścił się zdrady, życie Kaśki już nigdy nie będzie takie samo. Na jej drodze staje Szymon. Mężczyzna inteligentny, przystojny... zapierający dech w piersiach, obiekt westchnień wszystkich kobiet. Jest też niesamowicie tajemniczy... skrywa sekret, którego strzeże niczym oka w głowie. Spotkanie dwojga zranionych w dalszej i trochę bliższej przeszłości ludzi może okazać się zbawienne dla ich serc lub wręcz przeciwnie. Znajomość Kaśki i Szymona to relacja otwarta. Oboje przystają na ten pomysł. Jednak dla jednej ze stron okaże się to zbyt trudne. Co w takim wypadku uczynić? Ruszyć przed siebie osobno czy usiłować spleść drogi? Na co zdecydują się bohaterowie?

Rewelacja. Po prostu. Ta powieść trafia do serc. Do mojego trafiła od razu. Wzruszająca opowieść. Autorka w bardzo jasny, zrozumiały sposób przypomina nam, co w życiu ważne, jak warto postępować a co zupełnie się nie opłaca. W książce znajdziemy też wątek o internetowych portalach randkowych. Nie jest ON bardzo rozbudowany, lecz sądzę, że ta wzmianka może podsunąć poszukującemu pomysł, by spróbować znaleźć miłość właśnie przy pomocy internetu. Podczas lektury nasuwa się także myśl, iż Martyna Senator odnosi się z wielką delikatnością do swoich bohaterów oraz dba o porządek na kartach książki. „Z otchłani” jest bowiem pięknie ułożoną powieścią, pozbawioną jakichkolwiek zbędnych wątków. Wszystko zgrabnie się ze sobą łączy tworząc ujmującą całość. Cykl „Z popiołów”, „Z otchłani” i nadchodzący tom „Z nicości” są książkami interesującymi, bardzo wciągającymi i mądrymi, które powinny zagościć na półkach tych nastoletnich ale również trochę starszych dziewczyn. Polecam!

Tekst pochodzi z bloga: [Adres usunięty]

JAK WYLECZYĆ ZŁAMANE SERCE?

Kaśka zawsze myślała, że znalazła już tego jedynego i spędzi życie u boku swojej nastoletniej miłości. Gdy więc dowiaduje się, że Adam ją zdradził, nie ma pojęcia, jak odnaleźć się w tej sytuacji. Wybaczyć mu, spróbować dać drugą szansę? Przecież tyle lat spędzili razem. A może zamknąć ten rozdział i rozpocząć następny? Tylko jak przekonać do tego serce, które zdaje się tęsknić mimo wszystko?

Kaśka, nasza główna bohaterka, nie była mi obca - to współlokatorka Sary z książki Z popiołów. I jak wtedy to Kaśka tylko migała gdzieś nam w całej opowieści, a wszystko było skupione na Sarze, tak teraz role się odwróciły i nasza blondynka dostała swoją własną historię. I to bardzo ciekawą. Bo chociaż zdrada nie jest może specjalnie oryginalnym pomysłem na utrudnienie bohaterce życia, to jednak jej dalsze losy, okoliczności, w jakich poznała Szymona, a także cała historia z nim związana, były już jak najbardziej czymś mniej spotykanym w polskim YA. Na plus także kreacja bohaterów - zarówno Kaśka, jak i Szymon byli realni, pełni zalet i wad, bez upiększeń. Ona - pracownica korporacji, ON - przystojny dziennikarz unikający poważnych relacji. Polubiłam tę dwójkę i przyznam, że podobała mi się chemia, jaką autorce udało się między nimi stworzyć! Ale czy chemia wystarczy, by otrzymać szczęśliwe zakończenie? Tego już nie zdradzę! ;-)

NIE TYLKO O MIŁOŚCI

Chociaż główna linia fabularna kręci się wokół miłości, to jednak nie jest to jedyny temat, jaki poruszony został w tej książce. Podobały mi się przemyślenia bohaterów na temat naszej prywatności w sieci, a raczej coraz częstszym jej braku. Bo czy nie wrzucamy na nasze portale społecznościowe aż za dużo informacji o sobie? Czy nie pozbawiamy się resztek naszej prywatności, wystawiając swój każdy dzień na widok publiczny?

Autorka zwróciła także uwagę na konieczność brania na siebie odpowiedzialności za swoje czyny, a także tego, że związek dwóch osób to nie tylko czułe słowa i fizyczność. To często masa wielu innych czynników, a także osób, które już wcześniej pojawiły się, i nadal są, w naszym życiu.

STRUKTURA

Książka podzielona jest na numerowane rozdziały, w ramach których mamy jeszcze podział na dwie perspektywy - Kaśki oraz Szymona, którzy są naszymi pierwszoosobowymi narratorami. Dzięki temu mogliśmy poznać ich lepiej, chociaż w przypadku Szymona autorka pobawiła się z nami i tak w kotka i myszkę. Fakt, od początku można się domyślić, co też przed nami ukrywa, jednak te zgadywanki mimo wszystko pozytywnie wpłynęły na odbiór powieści. Styl pisania, tak jak było to w przypadku pierwszego tomu, był prosty i przyjemny, dzięki czemu czytało się bez zgrzytów. Po raz kolejny też pojawiła się masa odwołań do ulic i miejsc, w jakich bywali bohaterowie i sądzę, że dla mieszkańców Krakowa jest to niesamowita sprawa, czytać o miejscach, które sami z pewnością codziennie odwiedzają, jednak na mnie średnio to zadziałało, bo wyobraźnia nie miała pola do popisu, skoro nazwy ulic nie mówiły mi absolutnie niczego. Nie winię jednak o to autorki - może kiedyś odwiedzę Kraków na dłużej i zapoznam się z ulicami na tyle, by przy kolejnym tomie ułatwić sobie poruszanie się z bohaterami po mieście. ;-)

PODSUMOWUJĄC

Z otchłani to zdecydowanie udana kontynuacja, nawet jeśli opowiada całkowicie samodzielną historię. Jak najbardziej dorównała Z popiołów, a może nawet okazała się nieco lepsza. Polubiłam Kaśkę i Szymona i kibicowałam im do samego końca. Ciekawa fabuła, równowaga smutków i zabawnych momentów oraz świetny klimat. Czytało mi się bardzo dobrze i już nie mogę się doczekać trzeciego tomu. Przeczuwam, że tym razem zapoznamy się z losami Mirki, ale na szczegóły pewnie trzeba jeszcze poczekać, bo premiera dopiero w lipcu.

Komu polecam? Miłośnikom YA z nutką obyczajowych klimatów oraz fanom książek Colleen Hoover - książki Martyny Senator na pewno Was nie zawiodą!

Recenzja pochodzi z bloga [Adres usunięty]

- Początki zawsze są trudne.

- To znaczy, że później będzie łatwiej?

- Tak, ale nie dlatego, że życie stanie się prostsze, tylko dlatego, że ty będziesz silniejszy.

Tym razem bliżej poznajemy Kaśkę, która jest współlokatorką i przyjaciółką Sary z książki Z popiołów. W Walentynki dziewczyna spotyka się ze swoim chłopakiem Adamem. Wybrali się na wspólną kolację i po przystawce a przed daniem głównym (wbiło mi się to w pamięć) Adam wyznaje Kasi, że ją zdradził. Dziewczyna jest zdruzgotana, bowiem runęło coś, co wydawało jej się być stabilne i na stałe.

Kaśka mocno to przeżywa, więc jej przyjaciółka z pracy postanawia jej w tym pomóc - umawiają się na drinki. Dziewczyna czeka na swoją przyjaciółkę, ale zamiast jej, podchodzi do niej nieznajomy chłopak z dość niecodzienną i bezczelną propozycją. Na domiar wszystkiego okazuje się, że to sprawka Mirki, która założyła jej konto na Tinderze! Szymon próbuje ją przeprosić i nawet zaprasza na drinka, ale Kaśka uparcie odmawia. Jest wściekła na Mirkę, a kolejnego dnia złość narasta, kiedy pojawia się artykuł autorstwa Szymona, opisujący ich wieczór, który został podkoloryzowany. Kaśka nie ukrywa oburzenia i natychmiast pisze do niego wiadomość...

Tak zaczyna się cała historia. Muszę przyznać, że od samego początku nie spodziewałam się tego, że to Szymon będzie niósł ze sobą większy bagaż przeszłości. Od pierwszej chwili, kiedy wiemy, że coś ukrywa, ciężko jest się domyśleć, co to za sekret. Autorka świetnie się spisała, nie dając żadnych wskazówek. Według mnie bardzo potęguje to zainteresowanie czytelnika. Szymon jest dziennikarzem, w dodatku przystojnym i zabawnym. Nie boi się mówić to, co myśli, a jego artykuły wydają się być ciekawe. Często wplata w nie własne spostrzeżenia i stawia pytania. Uprzedza Kaśkę przed samym sobą. Mówi, że nie jest w stanie jej dać tego, co normalny facet. Biorąc pod uwagę całą historię stwierdzam, że jest naprawdę dobrym chłopakiem. Już wcześniej podjął dorosłą decyzję i jej się trzyma, choć nie jest łatwo (nie zdradzę, o co chodzi).

A Kaśka? Kaśka była zapatrzona w swój związek, ale ten za czasów, kiedy byli nastolatkami. Z czasem zaczęła dostrzegać, że stopniowo z Adamem zaczęli się oddalać od siebie. Oni dorośli, a ich uczucie nie. Zostało na etapie beztroskich nastolatków. Pracuje i studiuje równocześnie, z czego to drugie jest trudne, bowiem pracuje w korporacji. Przez nową sytuację jest trochę pogubiona, Szymon ją zaskakuje, ale daje się ponieść i nie cofa się. Powiem szczerze, że Szymon przyćmił tutaj postać Kasi.

Spotykamy tutaj także Sarę i Michała, których poznaliśmy Z popiołów i miewają się dobrze. Sara pracuje nad relacją z matką, zaś Michał ma pewne problemy z ojcem. Kuba również ma swój krótki epizod.

Styl Martyny Senator jest lekki i przyjemny, przez co pochłania się stronę za stroną. Po raz kolejny cieszę się, że nie zagłębia się w sceny seksu, co bardzo, ale to bardzo pasuje do klimatu całej książki! Epilog jest króciutki, ale muszę przyznać, że idealny - takie zwieńczenie historii.

Z otchłani to historia, która pokazuje, że nawet po największym upadku można się podnieść i znaleźć to, co ma największą dla nas wartość. Podkreśla, że na miłość zasługuje każdy i wcale nie trzeba wyrzec się wielu rzeczy, by móc się nią cieszyć.

Ostatnie miesiące uświadomiły mi, że życie jest nieustanną wędrówką. Bywa, że droga, którą idziemy jest szeroka i dobrze oznakowana. Ale dość często napotykamy przeszkody. Pojawiają się wyboje lub strome, nieprzebyte trasy. Czasami ścieżka urywa się, a my musimy przedrzeć się przez gąszcz przeszkód. Ale koniec końców przychodzi taki moment, gdy zmęczeni opieramy ręce na biodrach i myślimy sobie: "Było warto".

"Wszystko zaczyna się od pierwszego uśmiechu, pierwszej dłuższej rozmowy,pierwszego powierzchownego sekretu, czy podania komuś pomocnej dłoni... Przyjaźń to taka wędrówka na wielu płaszczyznach. Jeśli teraz się do ciebie uśmiechnę, a ty ten uśmiech odwzajemnisz, to razem wykonamy pierwszy krok."

Z otchłani to kolejna bardzo poruszająca część z serii Z popiołów. Nie należny się jednak zrażać tym, że jest to druga część, ponieważ seria nie dotyczy stosunkowo tych samym bohaterów. W tej części poznajemy Kasię i Szymona, którzy w swoim burzliwym życiu odnajdują miłość. Autorka po raz kolejny włączyła do akcji wspaniale wykreowane postaci, lekki styl i bardzo przyjemną fabułę! Powieść poznałam przez jeden wieczór. Po poprzedniej powieści tej autorki, wiedziałam ze ją polubię, lecz teraz ją kocham!

Pani Martyna tworzy wzruszające historie. Przy czytaniu moje emocje raz po raz wybuchły. Nie chciałam kończyć powieści, lecz jeszcze bardziej chciałam znać odpowiedz na swoje pytania.

Przez cały czas, podczas czytania, ciekawiła mnie tajemnica Szymona. Nie potrafiłam rozgryźć dylematu jaki skrywał chłopak. Czułam jednak, że to coś bardzo ważnego. Nie pomyliłam się.

"Czasem szaleństwo jest jedynym lekarstwem."

Co mi się podoba? Spodobał mi się styl autorki, który jest bardzo subtelny. Przede wszystkim Pani Martyna świetnie dobiera tempo akcji. Nic w powieści nie dzieje się za szybko. Wszystko jest w logiczny sposób poukładane. Przyjaźń pomiędzy Szymonem i Kaśką zaczyna się powoli i w swoim tempie rozkwita. Ciesze się, że dzieje się to stopniowo.

Jak dla mnie, poznanie Kasi i Szymona było fascynujące. Ta dwójka jest bardzo realna. Czułam, jakbym czytała o miłości dwójki znanych mi osób. Kasia jest bardzo wrażliwa, ma za sobą poważny związek i ponad wszystko ceni sobie "romantyczną" sferę związku. Szymon, choć na początku jest bardziej sceptykiem do wszelkich dłuższych znajomości, wkrótce w całości oddaje się dziewczynie. Nie zdradzając ich problemów powiem, że jest co roztrząsać!

Końcówkę powieści czytałam z wielkim wzruszeniem. Niemal przez cały czas miałam ściśnięte gardło. Skończyłam ją czytać raz dwa, i po raz kolejny - co nie zdarza mi się często- wiem co chcę napisać o tej powieści. Słowa same płyną...

Z oczywistych względów, lekturę polecam! Już przygoda Sary i Michała dała mi wiele chwil wzruszeń, tutaj zaś przeżyłam prawdziwy tajfun wrażeń.

,,Z otchłani'' to idealna kontynuacja pierwszego tomu opowiadająca tym razem o Kaśce. Jak dla mnie autorka jeszcze lepiej odnalazła się w tej historii, bo jest dużo lepsza. Czyta się ją tak samo szybko, lekko i przyjemnie jak poprzedni tom. Uważam, że ta historia jest świetna na jeden wieczór, przyniesie dużo ciepła, optymizmu i minimalną odrobinę smutku. Jak dla mnie ta historia to cudownie spędzony czas, jedyne co ma się ochotę to zacząć czytać ją od nowa. Gorąco Wam ją polecam!

Fragment tekstu pochodzi z mojego bloga, po ciąg dalszy zapraszam tutaj:

[Adres usunięty]

Recenzja pochodzi z bloga: [Adres usunięty]

„Z otchłani” to drugi tom opowiadający o miłości wśród młodych studentów. Od razu wam powiem, że nie musicie sugerować się kolejnością wydania książek, jednak polecam przeczytać najpierw „Z popiołów”, bo w „Z otchłani” jest kilka nawiązań do tej pierwszej książki.

Głowna bohaterka- Kaśka jest w stałym związku z Adamem. Niestety, chłopak w walentynki wyznaje dziewczynie, że ją zdradził podczas swojego pobytu w Paryżu (przypomnę, że przyznał się do tego w walentynki  ). Kaśce świat runął. Żeby zapomnieć o Adamie, dziewczyna zakłada konto na Tinderze, gdzie poznaje Szymona. Czy te dwie osoby, które poznały się w aplikacji mają szansę na miłość?

Podobnie jak w „Z popiołów” zakończenie to nie tajemnica i każdy może się domyśleć co skrywają ostatnie strony powieści. Jednak to nie o niesamowite zakończenie tu chodzi, tylko o piękną historię, którą opowiada Martyna Senator na kartach swojej książki. Autorka i tym razem spała z książką „1001 mało znanych złotych myśli” pod poduszką, bo ilość tych sentencji jest znowu ogromna!

„Znasz takie powiedzenie: "Nawet najdalsza podróż zaczyna się od pierwszego kroku"? (...) Podobnie jest z przyjaźnią. Wszystko zaczyna się od pierwszego uśmiechu, pierwszej dłuższej rozmowy, pierwszego powierzonego sekretu, czy podania komuś pomocnej dłoni... Przyjaźń to taka wędrówka na wielu płaszczyznach. Jeśli teraz się do Ciebie uśmiechnę, a ty ten uśmiech odwzajemnisz, to razem wykonamy pierwszy krok.”

Kaśka i Szymon to główni bohaterowie, którzy są (tym razem) prawie idealni. Oczywiście mają dużo cech, które chciałaby mieć nie jedna osoba, ale popełniają też błędy, skrywają tajemnice i nie zawsze dobrze wyważają wszystkie „za” i „przeciw”. Dzięki temu tym razem autorka podaje nam książkę już mniej napłodzoną, co w porównaniu z „Z popiołów” działa na mega plus!

Akcja książki znowu dzieje się w Krakowie, o którym czytamy już w „Z popiołów” i w biografii autorki. Tym razem Krakowa też jest tu dużo ;)

Martyna Senator i tym razem nie zawodzi stylem pisania, który jest po prostu lekki, przyjemni i zwyczajnie świetny. Swój sposób mówienia odzwierciedla w sposobie pisania i to sprawia, że jej książki są jak najbardziej prawdziwe. Historia Kaśki i Szymona to prawdziwie współczesna historia miłosna mogąca wydarzyć się naprawdę.

„Z otchłani” to niesamowita książka o miłości we współczesnym świecie. Wszystko dzieje się w Krakowie znanym z różnych historii a teraz znany jeszcze z niesamowitych historii miłosnych. Martyna Senator po raz kolejny pokazuje nam, że aby rozpalić wielki płomień wystarczy mała iskra.

Po uroczej historii "Z popiołów" pozwoliłam sobie na kolejną dawkę słodko-gorzej powieści o miłości prezentowanej przez nową autorkę polskiego New Adult - Martynę Senator. Chociaż wcześniej czytałam inne jej książki myślę, że ta seria jest najlepszą w jej dotychczasowym dorobku.

"Z otchłani" to drugi tom cyklu o losach pokiereszowanych młodych dorosłych, którego poszczególne części możecie czytać bez zachowania chronologii. Chociaż łączą je ze sobą poszczególni bohaterowie, każda książka stanowi odrębną całość opowiadającą perypetię nowej party. Wcześniej poznałam losy Sary i Michała, a teraz na pierwszym planie pojawili się Kaśka i Adam. Ich historia jest inna i wydaje mi się, że bardziej na czasie, ale porównywalna ze swoją poprzedniczką, czyli przyjemna dla oka i serca czytelnika o romantycznej duszy.

Po raz kolejny autorka przedstawiła mi wiarygodnych bohaterów z życiowymi problemami. Nie naginała ich bohaterów pod otoczkę doskonałości, może jedynie zasłaniała czasami poszczególne postacie grą pozorów, która była niezbędna do tego, by na moment ukryć trudne wydarzenia z przeszłości. Jednocześnie porównując demony drzemiące w pamięci bohaterów przyznaję, że bardziej dramatyczne wydawały się te z pierwszej części ("Z popiołów"), natomiast obecne problemy w moim odczuciu wypadły jako bardziej przyziemne, możliwe i - nie inaczej - łatwiejsze w odbiorze. Kaśka mierząc się z rozpaczą po stracie ukochanego, który bezceremonialnie oznajmił jej o wcześniejszej zdradzie boi się kolejnych niepewnych kroków w miłości. Kto nie miałby problemów z zaufaniem drugiej osobie?

Po drugiej stronie stanął Szymon, chłopak który niewiele o sobie ujawnia, ale nie jego charakter skupia na sobie uwagę czytelnika w pierwszej kolejności. Ważniejszy jest sposób poznania się bohaterów. Co raz częściej mówi się o związkach, które pierwsze kroki stawiały w Internecie i autorka pochwyciła ten motyw by na jego podstawie stworzyć fabułę na czasie. Bohaterowie poznają się bowiem na Tinderze, aplikacji w telefonie, która łączy ze sobą pary. I chociaż nie są przekonani, czy warto ryzykować czemuś tak ulotnemu: próbują. Jak na tym wyjdą musicie przekonać się sami, ale potwierdzę, że warto zagłębić się w temat, bo płynie z niego cecha współczesnych czasów.

Prosto i wiarygodnie - autorka po raz kolejny skutecznie odnalazła drogę do czytelników pisząc powieść w słodko-gorzkim przesłaniu. "Z otchłani" ujawnia mroki współczesnego świata jednocześnie demaskując prawdę o miłości, w której tylko jedna ze stron jest w pełni zaangażowana. Przyjemnie poznać bohaterów takich samych jak my - z problemami i błędami, których naprawa warunkuje dalsze szczęście. Po raz kolejny Martyna Senator mnie nie zawiodła a jej lekka powieść zapadła mi w pamięć na tyle, że być może jeszcze kiedyś do niej wrócę.