Żelazne werble

Świat bez kobiet, czy to jest w ogóle możliwe? W czasach, w których żyje Kris kobiety są towarem niesamowicie cennym, przez co nie są bezpieczne. Mimo wypuszczenia na rynek kobiety-robota prawdziwe przedstawicielki płci pięknej są porywane w celach rozrodczych, szczególnie gdy ich liczba maleje w zastraszającym tempie. Kris jest byłym żołnierzem, który zajmuje się szukaniem i oswobodzaniem uwięzionych kobiet.

"Naród może żyć bez mężczyzn, ale żaden nie będzie istniał bez kobiet."

"Żelazne werble" to debiut Tomasza Sadowskiego, w którym kobiety są postawione na pozycji cennego towaru. Nie jestem fanką uprzedmiotowienia żadnej z grup i ciekawiło mnie jak sama odbiorę tę książkę, ponieważ opis dawał niewielkie pole do popisu.

Książka jest przemyślana i choć szczegółowo skonstruowana, to wszystko dokładnie się ze sobą łączy, a to niezbyt często zdarza się w przypadku debiutów. Autor zastosował dość brutalny i specyficzny język, taki przez który łatwiej można wczuć się w akcję, ale jednocześnie można chcieć się od tej książki odsunąć. Gdyby nie Kris, będący swoistym bohaterem, książkę prawdopodobnie odłożyłabym szybciej.

Mimo najszczerszych chęci nie odnalazłam się w tym języku, choć wykreowana akcja była naprawdę ciekawa i liczyłam na to, że z upływem stron uda mi się ten mankament zignorować. Winę może ponosić to, że rzadko czytam literaturę sci-fi, w pewnym stopniu i postapo, więc nie przywykłam do często cielęcego i infantylnego języka. Bez zagłębiania się w fabułę wizja świata zaproponowana przez autora okazała się być bestialska i niejednokrotnie przerywałam lekturę, by uspokoić myśli, ale równie szybko wracałam do niej, aby sprawdzić co jeszcze pan Sadowski nam zaserwuje. Jeśli ciekawi Was ta lektura, to spokojnie mogę ją polecić, choć ze względu na język nie radziłabym jej podsuwać młodszym czytelnikom.

Książka przedstawia świat, do którego moim zdaniem nikt nie chciałby trafić, na pewno nie jako kobieta. Za to chcemy o tym świecie czytać. Kris jest bohaterem, który przedstawia nam świat, wprowadza nas do niego, to z nim zaczynamy niebezpieczną podróż, od której nie możemy się oderwać. Tematyka wojskowa, która pojawia się w książce zupełnie nie przeszkadza i dodaje samej powieści realistyczny odbiór. Wszystko napisane jest to przemyśleniu każdego z wydarzeń, które okazują się szokujące. Zakończenie zaskakuje, a cała historia nabiera jeszcze lepszego wyrazu.

Nie umiemy radzić sobie z konsekwencjami naszych czynów. Codziennie dokonujemy decyzji, codziennie wpadamy na jakieś pomysły i codziennie nie myślimy, jaki skutek to przyniesie. Jesteśmy tylko ludźmi, więc mamy prawo do błędów i nieprzemyślanych decyzji. Mamy prawo do tego, by nie przewidzieć niektórych rzeczy, by nie umieć naprawić swoich nieodpowiednich czynów. Tylko czy tak można cały czas? Czy na pewno nie wykorzystujemy tych praw zbyt łatwo, zbyt lekkomyślnie? Czy jesteśmy w stanie podjąć tak złą decyzję, że cały nasz świat legnie w gruzach, a my zostaniemy zmuszeni do walki o przetrwanie?

Zaczęło się niewinnie, bo od zwykłego wynalazku, który miał służyć bogatym ludziom, a innym dać zarobić. Niektórzy wtedy już przewidywali, chcieli zatrzymać całą machinę. Jednak czemu zatrzymywać coś, co może być takie dobre? W końcu robotki to też kobiety, które są piękne, często inteligentne i mniej skomplikowane niż żywe kobiety. Tak było prościej. Tylko czy wybór prostej ścieżki na pewno jest dobry? Jak doszliśmy do tego, że kobiet jest tak mało i tym samym są najbardziej wartościowym towarem?

Tym razem zdecydowałam się wyrwać z gatunków, na które decyduję się zazwyczaj. W końcu już wiele lat temu obiecałam sobie, że będę otwarta na inne rodzaje literatury i nie dam się zamknąć w fantastyce i klasyce. "Żelazne werble" miały być właśnie takim oderwaniem, a tymczasem okazały się czymś więcej i udowodniły mi, że różnorodność jest dobra i pozwala poszerzać horyzonty. Już dawno po przeczytaniu książki w mojej głowie nie pojawiło się tyle rozważań, problemów i ciężkich myśli.

Przede wszystkim bardzo do gustu przypadł mi pomysł. Nie jestem zbyt obeznana z tą tematyką, więc też za bardzo nie mogę porównać go do całości. Mimo to osobiście nie spotkałam się jeszcze z takim, dlatego jestem zachwycona. Nie spodziewałam się takiego zafascynowania z mojej strony tematyką przyszłości i pewnego rodzaju dystopii, do której niestety możemy dążyć. Tak naprawdę cały pomysł opierał się, na czymś dobrze nam znanym. Jednak nie ograniczył się tak po prostu do teraźniejszości lub samej przyszłości. Autor w zgrabny sposób połączyć coś, co znamy z obecnych czasów, by powoli w refleksyjny sposób przeprowadzić nas do przyszłości.

Na początku styl, którego używał wydawał mi się bardzo surowy, przez co czułam się trochę zniechęcona. Nie chodzi o to, że lubię ckliwe opowiastki, ponieważ dobrze wiecie, że tak nie jest. Lubię, gdy wszystko jest optymalne lub wyjaśnione, czemu akurat znajduje się na tym biegunie. Tutaj otrzymałam właśnie takie wyjaśnienie. Wystarczyło się przyzwyczaić i zacząć rozumieć historię, a wtedy surowy styl stał się olbrzymią zaletą i ukazał swoją unikatowość. W dodatku język stworzył zgrabną kompozycję pod względem szczegółowości.

Fabuła rozpoczyna się dość chaotycznie i niespójnie jak dla mnie. Przez co miałam poczucie całkowitego niezrozumienia i zarazem znudzenia. Potrzebowałam czasu, by powiązać ze sobą fakty i zdać sobie sprawę, jak funkcjonuje całe uniwersum. Gdy tylko to się stało, to przepadłam całą sobą na wiele godzin. Otrzymałam niezwykłą dawkę rozrywki, która niosła ze sobą mądrość. Co prawda liczne opisy mechanicznych i militarnych aspektów wykańczały mnie, ponieważ w ogóle się na tym nie znam i tym bardziej nie interesuję. Co nie jest oczywiście wadą tylko bardziej brakiem mojej wiedzy. Natomiast uniwersum to jest jeden wielki majstersztyk, który zrobił na mnie wielkie wrażenie. Nie pamiętam już, kiedy ostatnio spotkałam taki świat, gdzie wszystko jest przedstawione w tak rozbudowany sposób. Nie dostajemy wszystkiego na talerzyku. Dostajemy ileś informacji, a następnie musimy sami je dodać do siebie i zrozumieć. To daje niesamowitego wrażenie panoramiczności. Przy tym miałam odczucia, że wszystko jest logiczne oraz ułożone w sposób przyczynowo-skutkowy.

Gdybym miała wymienić jakąś wadę powieści, to myślę, że stanowczo byliby to bohaterowie. Są mało rozbudowani. Wystarczająco, by ich polubić lub znienawidzić, ale potencjał jest niewykorzystany. To materiały na analizę psychologiczną. Ludzie mający w pamięci nasze czasy, a wystawieni na wojnę, przemoc, walkę i nadchodzącą katastrofę. Sam Kris zyskał moje uznanie i przede wszystkim sympatię. Jestem mu całkowicie oddana, ponieważ jest wyjątkowo dobrym człowiekiem. Ale właśnie... Jest człowiekiem, więc też popełnia błędy, zachowuje się nie zawsze moralnie i czasami po prostu irytuje. Mimo to pozostaje tym jednym z ostatnich płomyków w dogasającym ognisku.

"Żelazne Werble" to książka, która porusza człowieka. Nie sprawiła, że się wzruszyłam, tylko sprawiła, że poczułam prawdziwe emocje – te pozytywne i te negatywne. I nie mam tutaj wątpliwości, że to jest o wiele lepsze niż delikatne odczucia. Czytając to, czułam, że żyje i że to właśnie my kreujemy naszą przyszłość. Dlatego tym razem zastanówmy się nad naszą kolejną decyzją.

„Naród może żyć bez mężczyzn, ale żaden nie będzie istniał bez kobiet”, czyli jak by wyglądał świat bez kobiet.

Żelazne werble to debiut Tomasza Sadowskiego. Historie o antyutopiach to nie jest gatunek, po który często sięgam. Do tej książki przyciągnął mnie opis. Chciałam przekonać, jak autor poradził sobie z dość trudnym i niosącym wiele kontrowersji tematem. Wyobrażaliście sobie kiedyś świat bez kobiet? Jak by ON wyglądał? Sadowski przedstawia swoją wersję.

Na świecie trwa demograficzna katastrofa wywołana przez azjatycką korporację, która wypuściła na rynek kobietę-robota. Chiny, które są najbardziej dotknięte problemem braku płci żeńskiej, dokonują agresji na swoich sąsiadów. Struktury społeczne zostają całkowicie zaburzone, a na wszystkich kontynentach trwa polowanie na niewiasty, które z powodu wciąż zmniejszającej się ich liczby stają się najbardziej poszukiwanym towarem. Kris, były żołnierz zajmujący się tropieniem i uwalnianiem porwanych kobiet, otrzymuje nietypowe zlecenie od wpływowego człowieka z Iron Valley. Wkrótce okaże się, że konsekwencje realizacji tej misji mogą być poważniejsze, niż mu się wydawało...

Ciekawiło mnie to, jak autor ukaże świat, w którym kobiety są najcenniejszym towarem. Tu zaczęły się moje pierwsze zgrzyty z tą książką. Nie lubię, gdy któraś z płci jest ponad tą drugą. Tutaj kobiety są towarem pożądanym i właściwie są potrzebne tylko do rozmnażania (i tutaj znowu podkreślona jest rola mężczyzn, ponieważ dzięki specjalnej tabletce rodzą się tylko chłopcy).

Świat przedstawiony przez autora jest brutalny, pozbawiony empatii i zepsuty. Wielokrotnie byłam zniesmaczona, zdenerwowana i zirytowana, więc historia wywołuje pełen wachlarz emocji (najczęściej tych złych). Dominacja mężczyzn nie ma granic. Jedynie Kris, główny bohater jest „tym dobrym”, który stara się uratować kobiety, a ich oprawców srogo karze.

Muszę przyznać, że ciężko mi się czytało tę książkę. Dużo czasu mi to zajęło i wielokrotnie ją odkładałam i sięgałam po inne. Miało to pewnie związek z ciężkim tematem, którego w pewnych momentach miałam po prostu dość.

Język jest brutalny, a autor nie bawi się konwenanse. Owszem, jest to obiecujący debiut autora i mam nadzieję, że wkrótce dostaniemy jego kolejne książki, ale liczę też, że będą one o innej tematyce. Autor ma potencjał i jestem ciekawa jego kolejnych dzieł.