Życie motyli
Katarzyna Ryrych – pisarka, malarka, tłumaczka z języka angielskiego. Zadebiutowała w 1981 roku tomikiem poezji ,,Zapiski pewnej hipiski". Od tamtej pory wydała kilkanaście książek dla młodzieży i dorosłych. Książka ,,Siedem sowich piór" była nominowana do tytułu Książki Roku 2009 polskiej sekcji IBBY. W 2011 roku książka ,,Wyspa mojej siostry" wygrała prestiżowy Konkurs Literacki im. Astrid Lindgren. Największy jednak rozgłos przyniosła jej książka ,,Król". Książki Katarzyny Ryrych nie są ckliwymi historyjkami, ale pogłębionymi psychologicznie opowieściami.
Izydora Zielińska mając prawie pięćdziesiąt lat na karku postanowiła zacząć nowe życie. Wraz z niepotrzebnym tłuszczykiem na ciele, który uparcie próbowała zrzucić, postanowiła też zakończyć rozwodem swoje małżeństwo, które już od kilku lat było fikcją. Były mąż Wiktor po rozwodzie przeprowadził się do nowej partnerki i wraz z nią wynajął apartament w nowoczesnej kamienicy, a Izydora po wyjeździe syna Jerzyka za granicę zamieszkała w starym mieszkaniu po swoich rodzicach. Samotna i zamknięta w czterech ścianach postanowiła zacząć działać. Sposobem na nowe życie miał być wyjazd na prowincję, do siedemdziesięcioletniej ciotki Zofii, która mieszkała w dużym drewnianym domu. Choć Zofia nie potrzebowała pomocy w prowadzeniu domu, to bez słowa przyjęła bratanicę pod swój dach. I tak jedna zmiana w życiu pociągnęła za sobą inne, jak kula śnieżna tocząca się z górki.
Opowieść toczy się dwutorowo. Poznajemy życie Izydory i jej ciotki Zofii. Autorka zaprezentowała dwie odmienne postawy kobiet i ich sposób na życie. Małżeństwo Izydory i Wiktora było związkiem niedopasowanych ludzi, dwu przeciwnych charakterów. Ona zamknięta w sobie, pulchna i nieśmiała księgowa i on przystojny, znany artysta bywający na salonach. Nie mieli ze sobą wiele wspólnego, a Izydora przymykała oczy na późne powroty męża i ślady świadczące, że ma inne kobiety. Kiedy syn dorósł i usamodzielnił się Izydora została sama. Kontakty z zapracowanym synem ograniczyły się do świątecznych kartek na Dzień Matki i sms-ów, na które i tak nie zawsze odpowiadał. Izydora wypłakała przed ciotką samotne noce spędzone bez męża, kulturalny, ale jednak bolesny rozwód, chłód matki w dzieciństwie, obojętność syna, drwiący sposób bycia przyjaciółki i wszystkie inne bolesne sprawy, które tkwiły w jej wnętrzu. Przyjeżdżając na prowincję z dużego miasta zdała sobie sprawę, że padła ofiarą stereotypów. Ciotka Zofia mimo swoich lat nie potrzebowała pomocy Izydory. Małe miasteczko wcale nie było przyjazne i ciepłe, a rodzina nie zawsze była oparciem. Zofia była silną, inteligentną kobietą i umiała żyć w zgodzie ze sobą. Prowadziła satysfakcjonujące życie i miała w sobie odwagę, by dzielić je w prowincjonalnym miasteczku z ukochaną kobietą-Jesienną Zofią. Ciotka Zofia raz wydawała się Izydorze miła i otwarta, a innym razem chłodna i nieprzystępna. Irytacja, ciągłe umartwianie się, lęki, kompleksy i niezdecydowanie Izydory działały na nerwy Zofii, która starała się pomóc bratanicy i uświadomić jej, że w jej wnętrzu tkwi siła i to od niej zależy jak ją spożytkuje i na co ukierunkuje.
W ,,Życiu motyli" Katarzyna Ryrych porusza temat samotności i braku zainteresowania w małżeństwie. Rozprawia się z toksyczną przyjaźnią pomiędzy kobietami i brakiem akceptacji. Pokazuje, że życie kobiety i jego jakość zależy od jej wyborów. Czy warto podporządkować je tylko mężczyźnie i dziecku? Co dzieje się w sytuacji, gdy mężczyzna odchodzi do innej kobiety, a dziecko nie potrzebuje już opieki i ma własne życie? Katarzyna Ryrych opisuje zwykłe życie, nie sielankę, nie hollywoodzki film, gdzie kobieta w średnim wieku wyjeżdża na prowincję, znajduje miłość swojego życia i żyje długo i szczęśliwie. Pokazuje, że zawsze jest odpowiedni czas na zmianę i to od nas zależy, czy zainwestujemy we własny rozwój.
Oceń, czy recenzja jest pomocna TAK NIE
